دیوان شمس/ای بر سر و پا گشته داری سر حیرانی
ظاهر
ای بر سر و پا گشته داری سر حیرانی | با حلقه عشاقان رو بر در حیرانی | |||||
در زلف چو چوگانت غلطیده بسی جانها | وز بهر چنان مشکی جان عنبر حیرانی | |||||
از کون حذر کردم وز خویش گذر کردم | در شاه نظر کردم من چاکر حیرانی | |||||
من یوسف دلخواهم چاه زنخت خواهم | هم ممن این راهم هم کافر حیرانی | |||||
هم باده آن مستم هم بسته آن شستم | تا چست برون جستم از چنبر حیرانی | |||||
ای عقل شده مهتر ای گشته دلت مرمر | آخر تو یکی بنگر در دلبر حیرانی | |||||
ور نه بستیزم من در کار تو خیزم من | خون تو بریزم من از خنجر حیرانی | |||||
از دولت مخدومی شمس الحق تبریزی | هم فربه عشقم من هم لاغر حیرانی |