دیوان شمس/ای بروییده به ناخواست به مانند گیا
| ای بروییده به ناخواست به مانند گیا | چون تو را نیست نمک خواه برو خواه بیا | |||||
| هر که را نیست نمک گر چه نماید خدمت | خدمت او به حقیقت همه زرقست و ریا | |||||
| برو ای غصه دمی زحمت خود کوته کن | باده عشق بیا زود که جانت بزیا | |||||
| ای بروییده به ناخواست به مانند گیا | چون تو را نیست نمک خواه برو خواه بیا | |||||
| هر که را نیست نمک گر چه نماید خدمت | خدمت او به حقیقت همه زرقست و ریا | |||||
| برو ای غصه دمی زحمت خود کوته کن | باده عشق بیا زود که جانت بزیا | |||||