دیوان شمس/ای برده نماز من ز هنگام

از ویکی‌نبشته
دیوان شمس (غزلیات) از مولوی
(ای برده نماز من ز هنگام)
  ای برده نماز من ز هنگام هین وقت نماز شد بیارام  
  ای خورده تو خون صد قلندر ای بر تو حلال خون بیاشام  
  عشق تو و آنگهی سلامت ای دشمن ننگ و دشمن نام  
  مستی تو وانگهی سر و پا دیوانه وانگهی سرانجام  
  یک حرف بپرسمت بگویی دلسوخته دیده چنین خام  
  پیداست که یار من ملول است خاموش شدم به کام و ناکام