دیوان شمس/ایمان بر کفر تو ای شاه چه کس باشد
ظاهر
ایمان بر کفر تو ای شاه چه کس باشد | سیمرغ فلک پیما پیش تو مگس باشد | |||||
آب حیوان ایمان خاک سیهی کفران | بر آتش تو هر دو ماننده خس باشد | |||||
جان را صفت ایمان شد وین جان به نفس جان شد | دل غرقه عمان شد چه جای نفس باشد | |||||
شب کفر و چراغ ایمان خورشید چو شد رخشان | با کفر بگفت ایمان رفتیم که بس باشد | |||||
ایمان فرسی دین را مر نفس چو فرزین را | وان شاه نوآیین را چه جای فرس باشد | |||||
ایمان گودت پیش آ وان کفر گود پس رو | چون شمع تنت جان شد نی پیش و نی پس باشد | |||||
شمس الحق تبریزی رانی تو چنان بالا | تا جز من پابرجا خود دست مرس باشد |