دیوان شمس/اگر دمی بنوازد مرا نگار چه باشد
ظاهر
اگر دمی بنوازد مرا نگار چه باشد | گر این درخت بخندد از آن بهار چه باشد | |||||
وگر به پیش من آید خیال یار که چونی | حیات نو بپذیرد تن نزار چه باشد | |||||
شکار خسته اویم به تیر غمزه جادو | گرم به مهر بخواند که ای شکار چه باشد | |||||
چو کاسه بر سر آبم ز بیقراری عشقش | اگر رسم به لب دوست کوزه وار چه باشد | |||||
کنار خاک ز اشکم چو لعل و گوهر پر شد | اگر به وصل گشاید دمی کنار چه باشد | |||||
بگفت چیست شکایت هزار بار گشادم | ز بحر ماهی جان را هزار بار چه باشد | |||||
من از قطار حریفان مهار عقل گسستم | به پیش اشتر مستش یکی مهار چه باشد | |||||
اگر مهار گسستم وگرچه بار فکندم | یکی شتر کم گیری از این قطار چه باشد | |||||
دلم به خشم نظر میکند که کوته کن هین | اگر بجست یکی نکته از هزار چه باشد | |||||
چو احمدست و ابوبکر یار غار دل و عشق | دو نام بود و یکی جان دو یار غار چه باشد | |||||
انار شیرین گر خود هزار باشد وگر یک | چو شد یکی به فشردن دگر شمار چه باشد | |||||
خمار و خمر یکستی ولی الف نگذارد | الف چو شد ز میانه ببین خمار چه باشد | |||||
چو شمس مفخر تبریز ماه نو بنماید | در آن نمایش موزون ز کار و بار چه باشد |