دیوان شمس/اگر تو مست شرابی چرا حر نکنی
ظاهر
اگر تو مست شرابی چرا حشر نکنی | وگر شراب نداری چرا خبر نکنی | |||||
وگر سه چار قدح از مسیح جان خوردی | ز آسمان چهارم چرا گذر نکنی | |||||
از آن کسی که تو مستی چرا جدا باشی | وز آن کسی که خماری چرا حذر نکنی | |||||
چو آفتاب چرا تو کلاه کژ ننهی | ز نور خود چو مه نو چرا کمر نکنی | |||||
چو آفتاب جمال قدیم تیغ زند | چو کان لعل چرا جان و دل سپر نکنی | |||||
وگر چو نای چشیدی ز لعل خوش دم او | چرا چو نی تو جهان را پر از شکر نکنی | |||||
وگر چو ابر تو حامل شدی از آن دریا | چرا چو ابر زمین را پر از گهر نکنی | |||||
ز گلشن رخ تو گلرخان همیجوشند | چرا چو حیز و محنث نهای نظر نکنی | |||||
نگر به سبزقبایان باغ کمدهاند | به سوی شاه قبابخش چون سفر نکنی | |||||
چو خرقه و شجره داری از بهار حیات | چرا سر دل خود جلوه چون شجر نکنی | |||||
چو اعتبار ندارد جهان بر درویش | به بزم فقر چرا عیش معتبر نکنی |