| | | | | | |
| |
اندر مصاف ما را در پیش رو سپر نی |
|
و اندر سماع ما را از نای و دف خبر نی |
|
| |
ما خود فنای عشقش ما خاک پای عشقش |
|
عشقیم توی بر تو عشقیم کل دگر نی |
|
| |
خود را چو درنوردیم ما جمله عشق گردیم |
|
سرمه چو سوده گردد جز مایه نظر نی |
|
| |
هر جسم کو عرض شد جان و دل غرض شد |
|
بگداز کز مرض‌ها ز افسردگی بتر نی |
|
| |
از حرص آن گدازش وز عشق آن نوازش |
|
باری جگر درونم خون شد مرا جگر نی |
|
| |
صدپاره شد دل من و آواره شد دل من |
|
امروز اگر بجویی در من ز دل اثر نی |
|
| |
در قرص مه نگه کن هر روز می‌گدازد |
|
تا در محاق گویی کاندر فلک قمر نی |
|
| |
لاغرتری آن مه از قرب شمس باشد |
|
در بعد زفت باشد لیکن چنان هنر نی |
|
| |
شاها ز بهر جان‌ها زهره فرست مطرب |
|
کفو سماع جان‌ها این نای و دف تر نی |
|
| |
نی نی که زهره چه بود چون شمس عاجز آمد |
|
درخورد این حراره در هیچ چنگ و خور نی |
|
