دیوان شمس/از دلبر ما نشان کی دارد
ظاهر
از دلبر ما نشان کی دارد | در خانه مهی نهان کی دارد | |||||
بی دیده جمال او کی بیند | بیرون ز جهان جهان کی دارد | |||||
آن تیر که جان شکار آنست | بنمای که آن کمان کی دارد | |||||
در هر طرفی یکی نگاریست | صوفی تو نگر که آن کی دارد | |||||
این صورت خلق جمله نقش اند | هم جان داند که جان کی دارد | |||||
این جمله گدا و خوشه چین اند | آن دست گهرفشان کی دارد | |||||
قلاب شدند جمله عالم | آخر خبری ز کان کی دارد | |||||
شادست زمان به شمس تبریز | آخر بنگر زمان کی دارد |