دیوان شمس/ادر کاسی و دعنی عن فنونی
ظاهر
ادر کاسی و دعنی عن فنونی | جننت فلا تحدث من جنونی | |||||
نه چون ماندست ما را، نی چگونه | ندانم تو دلاراما که چونی | |||||
رایت الناس للدنیا زبونا | و ذقت العشق فالدنیا زبونی | |||||
مترس از خصم و تو فارغ همی باش | که عاشق هست آن بحر فزونی | |||||
فما للخلق یا صاحی ظهوری | و ما للخلق یا صاحی کنونی | |||||
اگر عشقم درون آرام گیرد | کجا بیندم این خلق برونی | |||||
و مادام الهوی تغلی فادی | فلا تطمع قراری اوسکونی | |||||
ایا نفس ملامت گر، خمش کن | که هم تو در ضلالت رهنمونی | |||||
ضلال العشق یا صاحی حلالی | خراب العشق یا صاحی حصونی | |||||
زهی کشتی شاهانه که عشق است | که رانندش درین دریایی خونی | |||||
فتبریز و شمسالدین قصدی | انادیهم، خدونی اوصلونی |