| | | | | | |
| |
آن وعده که کرده‌ای مرا کو |
|
این جا منم و تو وانما کو |
|
| |
با جمله پلاس خوش نباشد |
|
آن عهد پلاس را وفا کو |
|
| |
لب بسته چو بوبک ربابی |
|
آن داد و گشاد و آن عطا کو |
|
| |
ای وعده تو چو صبح صادق |
|
آن شمع و چراغ و آن ضیا کو |
|
| |
تا چند ز ناسزا و دشنام |
|
آن دلداری و آن سزا کو |
|
| |
خیزید به سوی من کشیدش |
|
ای طایفه یاری شما کو |
|
| |
ای سنگ دلان جواب گویید |
|
کان کان عقیق و کیمیا کو |
|
| |
یا سحر نمود و چشم ما بست |
|
آن ساحر و آن گره گشا کو |
|
| |
یا پر بگشاد و در هوا رفت |
|
ای مرغ ضمیر آن هوا کو |
|
| |
والله که نرفت و رفتنی نیست |
|
ماییم ز خویش رفته ما کو |
|
| |
ماکو به همان طرف که انداخت |
|
ای در کف صنع ما چو ماکو |
|
| |
هین مشک سخن بنه به جو رو |
|
می‌خواندت آب کان سقا کو |
|
