دیوان شمس/آن جا که چو تو نگار باشد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) از مولوی (آن جا که چو تو نگار باشد) |
' |
آن جا که چو تو نگار باشد | سالوس و حفاظ عار باشد | |||
سالوس و حیل کنار گیرد | چون رحمت بیکنار باشد | |||
بوسی به دغا ربودم از تو | ای دوست دغا سه بار باشد | |||
امروز وفا کن آن سوم را | امروز یکی هزار باشد | |||
من جوی و تو آب و بوسه آب | هم بر لب جویبار باشد | |||
از بوسه آب بر لب جوی | اشکوفه و سبزه زار باشد | |||
از سبزه چه کم شود که سبزه | در دیده خیره خار باشد | |||
موسی ز عصا چرا گریزد | گر بر فرعون مار باشد | |||
بر فرعونان که نیل خون گشت | بر ممن خوشگوار باشد | |||
هرگز نرمد خلیل ز آتش | گر بر نمرود نار باشد | |||
یعقوب کجا رمد ز یوسف | گر بر پسرانش بار باشد | |||
آن باد بهار جان باغست | بر شوره اگر غبار باشد | |||
زان باغ درخت برگ یابد | اشکوفه بر او سوار باشد | |||
احمد چو تو راست پس ز بوجهل | عشقا سزدت که عار باشد | |||
این را بر دست و آن بدین مات | کار دنیا قمار باشد | |||
آن کس که ز بخت خود گریزد | بگریخته شرمسار باشد | |||
هین دام منه به صید خرگوش | تا شیر تو را شکار باشد | |||
ای دل ز عبیر عشق کم گوی | خود بو برد آن که یار باشد |