| | | | | | |
| |
آفتابی برآمد از اسرار |
|
جامه شویی کنیم صوفی وار |
|
| |
تن ما خرقه ایست پرتضریب |
|
جان ما صوفییست معنی دار |
|
| |
خرقه پر ز بند روزی چند |
|
جان و عشق است تا ابد بر کار |
|
| |
به سر توست شاه را سوگند |
|
با چنین سر چه می‌کنی دستار |
|
| |
چون رخ توست ماه را قبله |
|
با چنین رخ چه می‌کنی گلزار |
|
| |
تو بها کرده بودی ای نادان |
|
گشته بودی ز عاشقی بیزار |
|
| |
عشق ناگه جمال خود بنمود |
|
توبه سودت نکرد و استغفار |
|
| |
این جهان همچو موم رنگارنگ |
|
عشق چون آتشی عظیم شرار |
|
| |
موم و آتش چو گشت همسایه |
|
نقش و رنگش فنا شود ناچار |
|
| |
گر بگویم دگر فنا گردی |
|
ور نگویم نمی‌گذارد یار |
|
| |
جنه الروح عشق خالقها |
|
منه تجری جمیعه الانهار |
|
| |
منه تصفر خضره الاوراق |
|
منه تخضر اغصن الاشجار |
|
| |
منه تحمر و جنه المعشوق |
|
منه تصفر و جنه الاحرار |
|
| |
منه تهتز صوره المسرور |
|
منه یبکی الکیب بالاسحار |
|
| |
ان فی العشق فسحه الارواح |
|
ان فی ذاک عبره الابصار |
|
| |
ذبت فی العشق کی اعاینه |
|
ما کفی ان اراه باثار |
|
| |
ان اثار تعجب اثار |
|
ان الاسرار تستر الاسرار |
|
| |
کثره الحجب لا تحجبنی |
|
ان ذکراک تخرق الاستار |
|
