ترجمه قرآن (قمشه‌ای)/نبأ
به نام خداوند بخشنده مهربان
(مردم) از چه خبر مهمی پرسش و گفتگو می‌کنند؟ (۱)
از خبر بزرگ (قیامت). (۲)
که در آن با هم به جدال و اختلاف کلمه برخاستند. (۳)
چنین نیست (که منکران پنداشته‌اند) به زودی (به وقت مرگ) خواهند دانست. (۴)
و باز چنین نیست (که منکران پنداشته‌اند) البته به زودی آگاه می‌شوند. (۵)
آیا ما زمین را مهد آسایش خلق نگردانیدیم؟ (۶)
و کوهها را عماد و نگهبان آن نساختیم؟ (۷)
و شما را جفت (زن و مرد) آفریدیم. (۸)
و خواب را برای شما مایه (قوم حیات و) استراحت قرار دادیم. (۹)
و (پرده سیاه) شب را ساتر (احوال خلق) گردانیدیم. (۱۰)
و روز روشن را برای تحصیل معاش آنان مقرر داشتیم. (۱۱)
و بر فراز شما هفت آسمان محکم بنا کردیم. (۱۲)
و چراغی (چون خورشید) رخشان بر افروختیم. (۱۳)
و از فشار و تراکم ابرها آب باران فرو ریختیم. (۱۴)
تا بدان آب، دانه و گیاه رویانیم. (۱۵)
و باغهای پر درخت (و انواع میوه‌ها) پدید آوریم. (۱۶)
همانا روز فصل (یعنی روز قیامت که در آن فصل خصومتها شود) وعده گاه خلق است. (۱۷)
آن روزی که در صور بدمند (تا مردگان زنده شوند) و فوج فوج (به محشر) در آیید. (۱۸)
و درهای آسمان به ابواب مختلف گشوده شود (تا هر فوجی از دری شتابند). (۱۹)
و کوهها را به گردش آرند تا به مانند سراب گردد. (۲۰)
همانا دوزخ کمینگاه (کافران و بد کاران) است. (۲۱)
آن دوزخ جایگاه مردم سرکش ستمکار است. (۲۲)
که در آن قرنها بمانند (و عذاب کشند). (۲۳)
هرگز در آنجا هیچ هوی خنک و شراب (طهور) نیاشامند. (۲۴)
مگر آبی پلید و سوزان که حمیم و غسّاق جهنم است به آنها دهند. (۲۵)
کیفری که با اعمال آنها موافق است. (۲۶)
زیرا آنها به حقیقت امید به روز حساب نداشتند. (۲۷)
و آیات ما را سخت تکذیب کردند. (۲۸)
و حال آنکه حساب هر چیزی را ما در کتابی (به احصاء و شماره) رقم کرده‌ایم. (۲۹)
پس بچشید (کیفر تکذیب و بدکاری را) که هرگز بر شما چیزی جز رنج و عذاب دوزخ نیفزاییم. (۳۰)
متقیان را در آن جهان مقام گشایش و هر گونه آسایش است. (۳۱)
باغها و تاکستانهاست. (۳۲)
و دختران زیبای دلربا که همه در خوبی و جوانی مانند یکدیگرند. (۳۳)
و جامهای پر از شراب (طهور و انواع نوشابه‌های شیرین و خوش). (۳۴)
هرگز در آنجا سخن بیهوده و دروغ نشنوند. (۳۵)
این (نعمتهای ابدی) مزدی به عطاء و حساب پروردگار توست. (۳۶)
خدایی که آسمانها و زمین و همه مخلوقاتی که در بین آسمان و زمین است بیافریده همان خدای مهربان که (در عین مهربانی) کسی (از قهر و سطوتش) با او به گفتگو نتواند لب گشود. (۳۷)
روزی که آن فرشته بزرگ روح القدس با همه فرشتگان صف زده و به نظم برخیزند و هیچ کس سخن نگوید جز آن کسی که خدای مهربانش به سخن اذن دهد و او سخن به صواب گوید (و به اذن خدا شفاعت گنهکاران کند). (۳۸)
چنین روز حتمی و محقق خواهد بود، پس هر که می‌خواهد نزد خدای خود (در آن روز) مقام و منزلتی یابد (امروز در راه ایمان و طاعت بکوشد). (۳۹)
ما شما را از روز عذاب که نزدیک است ترسانیده و آگاه ساختیم، روزی که هر کس هر چه کرده در پیش روی خود حاضر بیند و کافر در آن روز گوید که ای کاش خاک بودم (تا چنین به آتش کفر خود نمی‌سوختیم). (۴۰)