ترجمه قرآن (ابوالفتوح رازی)/نبأ

به نام خدای بخشاینده بخشایشگر

از چه می‌پرسند؟ (۱)

از خبر بزرگ (۲)

آن که ایشان در آن خلاف می‌کنند (۳)

پرگست (نزدیک است) بدانند (۴)

پس پرگست که بدانند (۵)

نه ما کردیم زمین را گهواره‌ها (۶)

و کوه‌ها را میخ‌ها (۷)

بیافریدیم شما را جفت (۸)

کردیم خواب شما را راحت (۹)

و کردیم شب را پوشش (۱۰)

و کردیم روز را جای عیش (۱۱)

و بنا کردیم بالای شما هفت آسمان سخت (۱۲)

و کردیم چراغی را روشن (۱۳)

و فرو فرستادیم از ابرها آبی ترنده (۱۴)

تا بیرون آریم به آن دانه و گیاه (۱۵)

و بستان‌هایی در هم پیخته (۱۶)

روز قضا باشد وقت (۱۷)

آن روز که دمند در صور، آیید گروه گروه (۱۸)

برگشایند آسمان باشد درها (۱۹)

و براننده کوه‌ها را باشد زمین آب زای (۲۰)

دوزخ بوده‌است رصدگاه (۲۱)

ظالمان را بازگشگاه (۲۲)

مقام کنند در او سال‌ها بسیار (۲۳)

نچشند در آنجا خنکی و نه آب (۲۴)

الا آل جوشیده و زردآبه (۲۵)

پاداشی در خور عمل ایشان (۲۶)

که ایشان امید نداشتند به شمار (۲۷)

و دروغ داشتند آیات ما را دروغ داشتنی (۲۸)

و همه چیزی بشمردیم به نبشتن (۲۹)

بچشی نیفزاییم شما را الا عذاب (۳۰)

پرهیزگاران را رستگاری بود (۳۱)

در بوستان‌های خرما و انگورها (۳۲)

و زنانی رسیده همسران (۳۳)

و کأسی پر از شراب (۳۴)

نشنوند در آنجا سخنی بی‌فایده و نه دروغ (۳۵)

پاداشتی از خدای تو دادنی به شمار (۳۶)

خداوند آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن است، مالک نباشند از او سخنی (۳۷)

آن روز که بایستد این فریشته و فریشتگان به صف، سخن نگویند الا آن کسی که دستوری دهد او را خدای و گوید صواب (۳۸)

آن روز حق است هرکه خواهد بگیرد به خدای خود بازگشتن گاهی (۳۹)

ما ترسانیدیم شما را از عذابی نزدیک آن روز که انتظار کند مرد آنچه پیش فرستاده بود دست‌های او و گوید ما گرویده، کاش که من بودمی خاک (۴۰)