نایب و نجف قلی‌خان بجنوردی در خدمتگزاری پادشاه مرحوم بودند. بعد از ورود امیرزاده خسرومیرزا پادشاه مرحوم چنان مصلحت دیدند که بعد از رسیدن لشکر آذربایجان غفلة بر مملکت هرات رانده کار شاهزاده کامران و هراتیان را چون کار قوچان به انجام رسانند و اگر فرضا تا ورود نایب‌السلطنه صورت فتح هرات در آیینهٔ مقصود جلوه‌گر نیاید واضح است که پس از رفتن لشکر به هرات اتمام کار آنجا بر ذمت همت امنای دولت لازم شده سرکار نایب‌السلطنه نیز با لشکرهای مازندران و عراق به هرات خواهند آمد و گرفتن هرات که مصلحت دولت علیهٔ ایران است در این سال به انجام خواهد رسید.
پس از گفتگو ختم مصلحت دولت را بر این نموده سیورسات را به ولایت خراسان حواله کرده محصلین برای وصول و ایصال تعیین نمودند.
امیرزاده خسرومیرزا از کال یاقوتی مرخص شده به اردوی نیشابور آمدند و امیرزاده احمدمیرزا را که به حکم پادشاه مرحوم مأمور شرفیابی بود روانهٔ خدمت نمودند پادشاه مرحوم امیرزاده احمدمیرزا را به نیابت مشهد مقدس سرافرازی بخشیده به مرحمت و خلعت و نوازشات دیگر روانه ساختند و امیرزاده خسرومیرزا از نیشابور اردو را حرکت داده در بند فریمان ملحق به اردوی پادشاه مرحوم شدند و به اتفاق لشکر آذربایجان و خراسان در حرکت آمده از راه قلعهٔ کوهستان روانهٔ هرات شدند و خبر رفتن خود را به خدمت نایب‌السلطنه معروض داشتند و چون قلعهٔ کوهستان را که در سر راه لشکریان و در دست افاغنهٔ هرات بود گذاشتن و گذشتن مصلحت نمی‌نمود به این سبب پادشاه مرحوم امیرزاده خسرومیرزا را به تسخیر آن قلعه مأمور فرمودند.
امیرزاده چهار روز قلعه را محاصره نمود، قاسمعلی سلطان صوبه‌دار توپخانهٔ مبارکه به ضرب گلولهٔ قلعگیان مقتول آمده برج و باروی قلعه به گلوله‌های توپ منهدم گردید و قلعگیان به امان آمدند و قلعه مسخر شده اردو به سمت هرات روانه شد.
چون اردو به غوریان رسید اهالی قلعهٔ غوریان که فی‌الجمله متعرض قراول لشکر شده بودند پادشاه مرحوم خواستند که به حکم مصلحت لشکرکشی قلعهٔ غوریان را نیز مسخر کرده بر سر هرات روند، نجفقلی‌خان بجنوردی که مردی کهن سال و مدت‌ها بود
