پیشاپیش آنجوی بنیاد نهاده و مقصودشان آن بوده که به دستیاری آن آب را بالا آورده بسوی مسرقان برگردانند.
ولی چنانکه گفتیم تاکنون بندی هم در دهنه خود مسرقان برپاست که بند میزان نامیده می‌شود و این بنیاد اگرچه یادگار محمد علی میرزای دولتشاه پسر فتحعلی شاه است ولی ما می‌دانیم که قرنها پیش از آن بندی در آنجا برپا بوده و چون شکسته شده دولت شاه آنرا دوباره ساخته چنانکه تاریخ این داستان را با شرح خواهیم آورد.
مقصود دانستن آن است که آیا این بند از کی بنیاد یافته است و مقصود از این چه بوده؟ باید دانست که در این باره هیچگونه خبری از کتاب‌ها بدست نمی‌آید و این یقین است که آن بند را بسیار دیرتر از زمان کندن مسرقان و بستن بند شادروان پدید آورده‌اند. چه در آن زمان نیازی به چنین بندی نبوده.
گویا پس از کندن جوی مسرقان از نرمی که خاک خوزستان دارد در اینجا نیز رفته‌رفته انجوی ژرفتر گردیده و آب به آنجا بیشتر روان می‌شد. و این کار دو زیان داشته: یکی آنکه در شاخه دجیل یا شتیت چنانکه امروز می‌نامند کمتر گردیده و به آن جوی‌هایی که در نزدیکی شهر اهواز و در دیگر نقطه‌ها از آن شاخه جدا کرده بوده‌اند جدا نمی‌نشسته. دیگری آنکه جوی داریان یاد شتوا که نام آن را برده و گفتیم در نقطه جداگانه شتیت و گرگر درآورده شده که آب به میان شهر و به زمینهای میناب برده شود از آب تهی می‌شده.
از این جهت ناچار شده‌اند که دهنه مسرقان نیز بندی بسازند چنانکه در دهنه دجیل بندی هست تا آب به هر شاخه‌ای از روی اندازه روان باشد. گویا از همین جهت است که یک شاخه را
