این برگ هم‌سنجی شده‌است.
دیباچه
شاید خوانندگانی می‌دانند که ما بتاریخ ارج می‌گزاریم و آنرا سودمند می‌شماریم. در اینجا فرصت آن نیست که ما از نیکی و سودمندی تاریخ گفتگو کنیم و نیازی هم بچنان گفتگویی نیست.
بتاریخ همه توده‌های جهان ارج می‌گزارند ما هم باید بگزاریم. در اینجا آنچه می‌باید گفت اینست که ایران کشور ما هنوز تاریخ درستی نمی‌دارد. هنوز تاریخ درستی برای این کشور نوشته نشده و باین زودی هم نوشته نخواهد شد.
برای آنکه در ایران تاریخ درستی باشد باید در گذشته‌های چند هزار ساله این توده و کشور روزگار بروزگار جستجوها رود و بررسیها شود و نتیجه آنها بدست آید، و نخست یکرشته کتابهای اینچنانی «کتابهائی که هر یکی درباره بخشی از تاریخ ماست» نوشته شود و بچاپ رسد و سپس از رویهمرفته آنها تاریخ درستی - در چند جلد -
