کوچک منقسم بود و در سواحل بعضی بلاد یونانی هم وجود داشت. مهرداد چندین سال با اقوام مزبور زد و خورد کرد و آنها را مطیع خویش ساخت. مجلس سنای روم چون دید مهرداد عنقریب دارای قدرت و شوکت زیاد خواهد شد باو حکم کرد فتوحات خویش را رها کند لکن مهرداد گرفتاری روم را در جنگ منحدین مغتنم شمرده محاربات را امتداد داد و مأمور سنا را که به مملکت او حمله برده بود مغلوب و گرفتار نمود و توهین و تخفیف زیاد بر او آورد آنگاه او را بقتل رسانید و معروف است که چون آن مأمور رومی مثل اکثر مباشرین روم متعدی و حریص و طماع بود برای قتل او طلای مذاب در دهانش ریخته گفتند بخور تا سیر شوی. بعد از آن مهرداد با یونانیهای آسیای صغیر که در تحت تبعیت روم بودند سازش کرد و آن جماعت هم از تعدی و شدت عمل پوبلیکنها و عمال رومی بجان آمده بودند زیرا که بهیچوجه ابقا بجان و مال کسی نمیکردند. اگر اتفاق میافتاد که بدبختی باندازهٔ طمع ایشان مال نداشت او را مثل غلام میفروختند ولایتها را غارت میکردند و رؤسای بلاد را برای جلب نفع شکنجه و عذاب مینمودند. باین جهت یونانیهای آسیا یکمرتبه تماماً بر رومیها شوریدند و هرچه از ایشان یافتند بقتل رسانیدند چنانکه گویند هشتاد هزار نفر ایطالیائی در آن موقع کشته شدند و نعشهای ایشان را هم مدفون
