گردیده ملایان را بیرون گردانند و این اندیشه خود را بهمگان آگاهی دادند.
دو سید خواستند بار دیگر میانجیگری کنند و شب پنجشنبه دوازدهم خرداد (۲۲ جمادی‌الاولی) همراه صدرالعلماء و افجه‌ای و امامجمعه بی آگاهی از مجلس روانه عبدالعظیم شده بخانه حاجی شیخ فضل‌الله فرود آمدند. باز باندرز و خواهش پرداخته چنین خواستند که حاجی شیخ را ببازگشتن بتهران خرسند گردانند. ولی از گفتگو نتیجه بدست نیامد و ناگزیر شدند تنها بتهران بازگردند.
فردا پنجشنبه باز در مجلس سخن بمیان آمد. نمایندگان بکاریکه انجمنها میخواستند کرد خرسندی نداده و پس از گفتگوی بسیار بر آن شدند که کسانی را از نمایندگان ببازار فرستاده بازاریان را از اندیشه گشادن بازار باز گردانند، و نیز نامه‌هایی بانجمنها نوشته از آنان درخواست آرامش و خاموشی کنند.
بدینسان از یک آشوبی که بیگمان بخونریزی انجامیدی جلو گرفتند. فردا آدینه گروهی در مدرسه صدر گرد آمده و شور و خروشی نمودند. ولی چون مجلس درخواست آرامش کرده بود سردستگان بجلو گیری کوشیدند. در همان روز ها مجلس تلگراف پایین را بشهرها فرستاد:
خدمت آقایان حجج‌الاسلام و علمای اعلام و عموم کارآگاهان ملت زیدت توفیقاتهم حاجی شیخ فضل‌الله نوری از اول امر چون استحکام اساس مشروطیت را مخل منافع شخصی خود دیده و دانسته است که با توسعه اسباب عدل و تحقیق که از جمله مزایای این اساس عالی است طرق استفاده شخصی مسدود میگردد در خفیه و آشکار گاهی بعنوان موافقت و گاهی باعلان مخالفت در اخلال ارکان سعادت مملکت کوتاهی نداشت ولی آقایان حجج الاسلام مشیدین این بنای رفیع و مجلس مقدس شورای ملی بگمان اینکه بالاخره جناب شیخ از سیر در خطوط تنگ و تاریک باطل نادم شده بشاهراه روشن حق و سعادت توفیق عود نماید برفق و مماشات عمل مینمودند تا اینکه چندی قبل بگرفتن وجه معتدبهی سعی بلیغ بعمل آورده که حکومت سیستان و قاین را در حق حشمت
