زیاد در جای کوچکی حاصل شده بود، محصورین بقدری کم‌مقاومت نشان دادند که از ۳۰۰۰۰۰ نفر به استثنای آن ۴۰۰۰۰ نفر، که با ارته‌باذ رفته بودند، فقط ۳۰۰۰ نفر جان بدر بردند» (کتاب ۹، بند ۷۰).
بعد هرودوت گوید: «تلفات لاسدمونیها فقط نود و یک نفر بود و تلفات اهالی تژه شانزده و کشتگان آتنی پنجاه و دو» و حال آنکه چند سطر بالاتر گفته، که حملات لاسدمونیها شدید بود و، چون از فن محاصره بی‌بهره بودند، تلفات زیاد می‌دادند.
این هم مسلم است، که محاصرین در موقع حمله خیلی بیش از محصورین تلفات می‌دهند.
رباب اشیائی، که یونانیها غارت کردند هرودوت در اینجا همان آخورهای مفرغ را ذکر کرده، ولی از منابع دیگر یونانی معلوم است، که صندلی مردونیه پایه‌های نقره داشته و قمه او سیصد در یک (۱۲۰۰ تومان به پول امروز) می‌ارزیده. این دو شیء نصیب آتنی‌ها گشت و اینها آن را در خزانۀ ارگ آتن برای افتخار نگاه داشتند.
خزانه‌دار ارگ، که گلوس‌تس[۱] نامی بود، این دو شیء نفیس را بعدها دزدید[۲].
موافق منبع یونانی پیاده نظام پارس و سواره نظام سکائی و مردونیه از تمام افراد قشون ایران بهتر جنگیدند و در میان یونانیها اهالی تژه و آتنی‌ها دلاوری نشان دادند، ولی لاسدمونیها از آنها بهتر جنگیدند، زیرا اینها با بهترین قشون ایران طرف بودند. هرودوت گوید «آریستودم[۳] از تمام یونانیها بهتر نبرد کرد، زیرا او در جنگ ترموپیل فرار کرده بود. بعدها، وقتی که از مردان جنگ پلاته مذاکره شد، اسپارتیها، یعنی مردمی که پهلوی او ایستاده بودند، شهادت دادند، که آریستودم برای شستن لکۀ بی‌شرافتی مذکور، با این نیت از صف خارج شد، که جنگ کند و کشته شود و کارهای حیرت‌آور کرد، تا افتاد. بعد گفتند، که پوسیدونیوس[۴] هم رشادت‌های حیرت‌انگیز کرد، ولی نیّت کشته شدن را نداشت و بنابراین افتخار دوّمی بیش از اوّلی است. چنین گویند، ولی شاید حسد در این حرفها بهرۀ زیاد داشته باشد. بالحاصل
