پرش به محتوا

برگه:Tarikh-e Iran-e Bastan.pdf/۲۸۹۳

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی نشده است.

طبقات

اهالی ایران به چهار طبقه تقسیم شده بودند

طبقات-اهالی ایران به چهار دسته طبقه تقسیم شده بودند. (۱) روحانیون-آثروان (۲) جنگیها-ارتش تاران (۳) مستخدمین ادارات دولتی-دبیران (۴) زارعین و کسبه-واس‌تری‌یوشان و هتخشان هرکدام از این طبقات به قسمتهای جزو تقسیم می‌شد مثلاً اطباء و شعراء و منجمین جزو طبقۀ سیم و قضاوت و مستخدمین روحانی جزو طبقه اولی بوده‌اند هر طبقه رئیس مستخدمینی بود از قبیل مفتش-محاسب-ناظر و غیره که کارهای راجعه به طبقه را انجام می‌داد روحانیون را از مغا انتخاب کرده آنها را مؤبذ [۱]می‌گفتند رئیس مؤبذها را مؤبذان مؤبذ می‌نامیدند (یعنی مؤبذ مؤبذان) [۲]تمام امور مذهبی در درجۀ نهائی از صلاحیت او بود و با نظر او قطع و فصل می‌شد این شخص را شاه انتخاب می‌کرد و باقی روحانیون با نظر او معین می‌شدند مؤبذ نفوذ زیادی در امور مملکتی داشت زیرا که مذهب شاه هم در تحت نظر او بود یک نوع روحانیونی نیز بودند که هیربذ نام داشتند و لیکن درست معلوم نیست که کار آنان چه بوده گویا اینها رئیس آتشکده‌ها بودند و بیک قسمت از روحانیین درجه


________________________________________

  1. مؤبذ در اصل مغوپ بوده بعد مغ‌پت شده بعد از آن مؤبذ شده است
  2. در زبان پهلوی مضاف الیه مقدم بر مضاف استعمال می‌شود چنانکه دیدیم کرمانشاه و سکان شاه بجای شاه کرمان و شاه سکان می‌گفته‌اند و همچنین شاهان شاه بجای شاه شاهان