کراتر دررسید و، چون اسکندر این محلّ را دارای مزایای زیاد دانست، به او امر کرد دیوار شهر را از نو بسازد و آن را از مردم حول‌وحوش و مقدونیهائی، که بکار جنگ نمی‌آمدند، مسکون گرداند، بعد خود اسکندر بطرف کوهی، که اهالی اشغال کرده بودند، روانه شد (آرّیان، کتاب ۴، فصل ۸، بند ۳). مقتضی است گفته شود، که دیودور شهر آسپیان را نوتاک نامیده (کتاب ۱۷) ولی کنت‌کورث اصلاً اسم این شهر را ذکر نکرده.
بعد چنانکه آرّیان گوید (همان‌جا، بند ۴) بطلمیوس، که برای تحصیل علوفه و تفتیش رفته بود، به اسکندر خبر داد، که عدّۀ آتشهای دشمن بیش از آتشهای مقدونیها است (یعنی عدّه‌شان زیاد است) پس از آن اسکندر اردوی خود را بسه قسمت تقسیم کرده اوّلی را به لئونّاتوس و دوّمی را به بطلمیوس سپرد، بعد سوّمی را با خود برداشته بطرف دشمن رفت. هندیها، چون یک قسمت قشون مقدونی را دیدند، بتصوّر اینکه عدّۀ آنها کم است، برای جنگ از بلندیها پائین آمدند و، پس از جدالی شکست خوردند. موقع بطلمیوس چندان دارای مزایا نبود، زیرا خارجیها پهلوهای کوه را اشغال کرده بودند. وقتی که جدال شروع شد، مقدونیها دور خارجیها را نگرفتند، تا آنها راه فرار داشته باشند. جنگ خونین و سخت بود، زیرا هندیها دلیرانه می‌جنگیدند. بالاخره مقدونیها هندیها را از بلندیها راندند. لئونّاتوس هم همین بهره‌مندی را داشت. بطلمیوس گفته، که در این جدال عدّۀ اسرائی، که مقدونیها گرفتند، ۴۰ هزار نفر بود و ۱۳۰ هزار گاو هم بتصرّف آنها درآمد. درشتی گاوها جلب توجّه می‌کرد، چنانکه اسکندر گفت چند رأس از این گاوها نگاه دارند، تا آنها را بعد به مقدونیّه بفرستد (مقتضی است گفته شود، که این روایت آرّیان را مورّخین دیگر ذکر نکرده‌اند).
جنگ با آس‌ساکنیان[۱]
پس از آن اسکندر به جنگ آس‌ساکنیان، که با ۳۰ هزار پیاده و ۲ هزار سوار و ۲۰ فیل منتظر او بودند، رهسپار
- ↑ Assaeeniens.
