پرش به محتوا

برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۶۲

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۱۰۹

  گردون نگری ز عمر فرسودهٔ ماست  
  جیحون اثری ز اشک آلودهٔ ماست  
  دوزخ شرری ز رنج بیهودهٔ ماست  
  فردوس دمی ز وقت آسودهٔ ماست  

۱۱۰

  گر گل نبود نصیب ما خاربس است  
  ور نور بما نمیرسد نـار بس  
  گر خرقه و خانقاه و شیخی نبود،  
  ناقوس و کلیسیا و زنّار بس است  

۱۱۱

  گل گفت به از لقای من روئی نیست  
  چندین ستم گلابگر باری چیست  
  بلبل بزبان حال با او میگفت  
  یکروز که خندید که سالی نگریست؟