این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
227
OMAR KHAYYAM
۳۳۶
| من ظاهرِ نیستیّ و هستی دانم | ||||||
| من باطنِ هر فراز و پستی دانم | ||||||
| با اینهمه از دانشِ خود شرمم باد | ||||||
| گر مرتبهٔ ورایِ مستی دانم | ||||||
۳۳۷
| من باده خورم ولیک مستی نکنم | ||||||
| الّا بقدح درازدستی نکنم | ||||||
| دانی غرضم ز می پرستی چه بود | ||||||
| تا همچو تو خویشتن پرستی نکنم | ||||||
۳۳۸
| محرم هستی که با تو گویم یک دم | ||||||
| کر اوّل کار خود چه بودست آدم | ||||||
| محنت زدهٔ سرشته اندر گلِ غم | ||||||
| یکچند جهان بخورْد و برداشت قدم | ||||||
336.L. N. B.Line 1, Being and Not-being , 'Grade,' i.e. of learning.
338.C. L. N. A. I. J.Note the archaic form budast.Bl., Prosody, p. 12.Mihnat zadayé, hamza for ya i tankír.
