این برگ همسنجی شدهاست.
173
OMAR KHAYYAM
۲۵۵
| عمْرِ تو چه دو صد و چه سیصد چه هزار | ||||||
| زین کهنه سرا برون برندت ناچار | ||||||
| گر بادشهی و گر گدایِ بازار | ||||||
| این هر دو بیک نرخ بُوَد آخر کار | ||||||
۲۵۶
| او را خواهی ز زن و فرزند ببُر | ||||||
| مردانه در آز خویش و پیوند ببُر | ||||||
| هر چیز که هست بندِ راهست ترا | ||||||
| با بند چگونه ره روی بند ببُر | ||||||
۲۵۷
| ایدل چو حقیقتِ جهانست مجاز | ||||||
| چندین چه خوری تو غم ازین رنجِ دراز | ||||||
| تن را بقضا سپار و با درد بساز | ||||||
| کین رفته قلم ز بهرِ تو ناید باز | ||||||
255.L.
256.L. B.So Gulshan i Ráz, l. 944.
257.L. N. B.The 'pen' is that with which Allah writes his decrees.
