این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
143
OMAR KHAYYAM
۲۱۰
| هر صبح که رویِ لاله شبنم گیرد | ||||||
| بالایِ بنفشه در چمن خم گیرد | ||||||
| انصاف مرا ز غنچه خوش می آید | ||||||
| گر دامنِ خویشتن فراهم گیرد | ||||||
۲۱۱
| گردون ز سحاب نسترن می ریزد | ||||||
| گوئی که شگوفه در چمن می ریزد | ||||||
| در جامِ چو سوسن میِ گلگون ریزم | ||||||
| کز ابْرِ بنفشه گون سمن می ریزد | ||||||
۲۱۲
| پیرانه سرم عشقِ تو در دام کشید | ||||||
| ورنه ز کجا دستِ من و جامِ نبید | ||||||
| آن توبه که عقل داد جانان بشکست | ||||||
| وان جامه که صبْر دوخت آیّام درید | ||||||
210.L. B.
211.B.Here read măyĭ, with one yá, and kasra, because the metre requires a word of only two consonants, and two short vowels, of the wazn măfá.
212.B.Nabíd is often written nabíz, probably a survivial from the time when the dals were dotted.Bl., Prosody 17.
