این برگ هم‌سنجی شده‌است.
137
OMAR KHAYYAM
۲۰۱
| وقتست که از سبزه جهان آرایند | ||||||
| موسیٰ صفتان ز شاخ کف بنْمایند | ||||||
| عیسیٰ صفتان ز خاک بیرون آیند | ||||||
| وز چشمِ سحاب چشمها بکْشایند | ||||||
۲۰۲
| هان تا ننهی بر تنِ خود غصّه و درد | ||||||
| تا جمع کنی سیمِ سفید و زرِ زرد | ||||||
| زان پیش که گردد نفسِ گرمِ تو سرد | ||||||
| با دوست بخور که دشمنت خواهد خورْد | ||||||
۲۰۳
| هر جُرعه که ساقیش بجام افشاند | ||||||
| در دیدهٔ گرم آتشِ غم بنْشاند | ||||||
| سبحان اللّه ز باده میپنداری | ||||||
| آبی که ز صد درد دلت برْهاند | ||||||
201.C. L. N. A. B. I.Musa and 'Isa are often written without the alif i maksúr.Bl., Prosody 3.
202.N.
203.C. L. N. A. B. I.In line 1 some MSS. read bahhák.Dídayi garm, 'eyes of anguish.'Scan garm átĭshĭ (Alif i wasl).
