این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
137
OMAR KHAYYAM
۲۰۱
وقتست که از سبزه جهان آرایند | ||||||
موسیٰ صفتان ز شاخ کف بنْمایند | ||||||
عیسیٰ صفتان ز خاک بیرون آیند | ||||||
وز چشمِ سحاب چشمها بکْشایند |
۲۰۲
هان تا ننهی بر تنِ خود غصّه و درد | ||||||
تا جمع کنی سیمِ سفید و زرِ زرد | ||||||
زان پیش که گردد نفسِ گرمِ تو سرد | ||||||
با دوست بخور که دشمنت خواهد خورْد |
۲۰۳
هر جُرعه که ساقیش بجام افشاند | ||||||
در دیدهٔ گرم آتشِ غم بنْشاند | ||||||
سبحان اللّه ز باده میپنداری | ||||||
آبی که ز صد درد دلت برْهاند |
201. C. L. N. A. B. I. Musa and 'Isa are often written without the alif i maksúr. Bl., Prosody 3.
202. N.
203. C. L. N. A. B. I. In line 1 some MSS. read bahhák. Dídayi garm, 'eyes of anguish.' Scan garm átĭshĭ (Alif i wasl).