این برگ هم‌سنجی شده‌است.
131
OMAR KHAYYAM
۱۹۲
| کس را پسِ پردهٔ قضا راه نشد | ||||||
| وز سرِّ قدر هیچ کس آگاه نشد | ||||||
| هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز | ||||||
| معلوم نگشت و قصّه کوتاه نشد | ||||||
۱۹۳
| گویند بحشر گفتگو خواهد بود | ||||||
| وان یارِ عزیز تندخو خواهد بود | ||||||
| از خیرِ محض جزِ نکوئی ناید | ||||||
| خوشباش که عاقبت نکو خواهد بود | ||||||
۱۹۴
| می خور که ز دل کثرت و قلّت ببرد | ||||||
| و اندیشهٔ هفتاد و دو ملّت ببرد | ||||||
| پرهیز مکن ز کیمیائی که ازو | ||||||
| یکمن بخوری هزار علّت ببرد | ||||||
193.C. L. N. A. I. J.Juzi, (?) juz az.
