این برگ هم‌سنجی شده‌است.
117
OMAR KHAYYAM
۱۷۱
| در دهر کسی بگلعذاری نرسید | ||||||
| تا بر دلش از زمانه خاری نرسید | ||||||
| در شانه نگر که تا بصد شاخ نشد | ||||||
| دستش بسرِ زلفِ نگاری نرسید | ||||||
۱۷۲
| در دست همیشه آبِ انگورم باد | ||||||
| در سر هَوَسِ بتانِ چون حورم باد | ||||||
| گوئید مرا که ایزدت توبه دهاد | ||||||
| او خود بدهد من نکنم دُورم باد | ||||||
۱۷۳
| رفتیم و ز ما زمانه آشفته بمانْد | ||||||
| با آنکه ز صد گهر یکی سفته نمانْد | ||||||
| افسوس که صد هزار معنیِّ دقیق | ||||||
| از بیخَرَیِّ خلق ناگفته بمانْد | ||||||
171.C. L. N. A. I.Lyttleton expresses a similar sentiment.
172.C. L. N. A. B. I. J.Note the conjunctive pronoun am separated from its noun, Bl., Prosody, p. xiii.
173.C. L. N. A. I.For the tashdíds on maniyyi and bekhiradiyyi, see Bl., Prosody, p. 11.
