کتابهای باستان معروف است و آنچه ما میدانیم ایشان هم دسته ای از آری نژادان بوده اند.
در هر حال نام ایشان سگز یا سگث بوده و این نام است که در لاتین و ینانی Scythe شده. اما در زبان ایرانیان داریوش پادشاه در نوشته های خود آنان را «سگ» (با فتح سین و کاف) یا «سگا» مینامد و چون دسته ای از آن مردم در زمانهای دیرتر در سیستان نشیمن گرفته اند آن زمین بنام ایشان سگستان یا سجستان خوانده شده که سپس کاف یا جیم تبدیل به یاء یافته «سیستان» گردیده (با فتح سین و کسر یاء) و ما امروز بتحریف سیستان می خوانیم. نیز در کتابهای پیشین می یابیم که کسانی را که سیستانی بوده «سگزی» می نامیده اند و از اینجا هم می دانیم که شکل دیگر نام نیز تا قرن های درازی از میان نرفته و معروف بوده است. بهرحال نام آن مردم در فارسی سک یا سکز است.
ولی از سوی دیگر چون در زبان فرانسه بسیاری از حروف یونانی را تغییر می دهند و کلمه scythe یونانی نیز به زبان ایشان «سبت» خوانده می شود ترجمه کنندگان بی سواد این نام محوف واژه ناخوانا فرانسه ای را در نوشته ها و کتاب های خود معمول ساخته اند و کسانی می پندارند که آن مردم جز این نام را نداشته و گروهی از ترکان بوده اند.
