این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
تأثیر می کند. او روز و روزگار بهی را (گمگشته د در سرشت شبی سرد) نفسیر می کند. وز هر رگش ز هوش برفته هر نغمه کان بدر آید، با لذت از زمانی شادی پرورد آن نغمه می سراید . او با نوای گرمش دارد حرفی که می دهد همه را با همه نشان. تا با هم آورد دل های خسته را، دل برده است از همه مردم کشان کشان. او در نهاد آنان جان می دمد به قوت جان نوای خود؛ خبر ننمایند، بر یأس بی ثمر نفزایند، در تارو پود بافته ی خلق میدود.
۱۳ | ناقوس
