۶۵ – وقتی که مطلب به مجلس رسید و رئیس مذاکره آنرا به روزی معین توقیت کرد باید این مطلب در فهرست آنروز ثبت شود تا در آن روز و در‌ساعتی که معین کرده‌اند در آن مذاکره شود اتفاقاً اگر مجلسیان در آن ساعت بمطلب دیگر مشغول شدند هر کس از اعضاء مجلس ملتفت شد حق دارد‌اظهار کند که موقع مذاکره فلان مطلب رسیده است و باید آنرا مقدم داشت.
۶۶ – اگر مطلب مهمی پیش آید که انعقاد مجلس برای مذاکرهٔ آن لازم باشد و تا موعد انعقاد مجلس معمول فاصله باشد باید رئیس اعلان کند که در‌فلان وقت و فلان ساعت انعقاد مجلس فوق‌العاده برای فلان مطلب لازم است و مجلسیان باید در همان روز و ساعت معین حاضر شوند بعد از حضور‌و مذاکره اگر باز به انعقاد مجلس دیگر احتیاج افتاد هر یک از مجلسیان میتوانند ضرورت مجلس فوق‌العاده دیگر را اظهار کنند و رئیس وقت و ساعت‌آن را معین نماید تا وقتی که مذاکره آن مطلب ختم و اعاده مجلس فوق‌العاده ضرور نباشد.
۶۷ – مطالب دولتی و مطالب اساسی باید سه مرتبه در مجلس قرائت و مطرح مذاکرات شود.
۶۸ – ترتیب قرائت سه‌گانه این است که پس از قرائت اول در اصول مسئلهٔ مذاکره‌کننده و معلوم شود که رجوع به انجمن تحقیق لازم است یا نیست از قرائت اول تا قرائت ثانی باید اقلاً دو روز فاصله باشد و اگر مطلب راجع به انجمن تحقیق شود باید از روزی که مجلس انجمن تحقیق به اعضاء تقسیم میشود تا روز قرائت ثانی سه روز بگذرد.
۶۹ – پس از قرائت ثانی اصلاحاتی که به نظر اعضاء مجلس میرسد باید به ترتیب مقرر اظهار نمایند و به دلایل لازمه استدلال کنند پس از انجام‌مذاکرات نتیجه آنها را که یکی از منشیان نوشته است به انضمام صورت اصل مطلب در نوبت ثالث قرائت نموده آراء اقل مجلس معین شود یقین است اگر در قرائت ثانی مجلس مطلب را رد کند قرائت ثالث واقع نخواهد شد.
۷۰ – پس از انجام مذاکرات در قرائت ثانی و تقسیم صورت مجلس به اعضاء تا قرائت ثالث باید اقلاً دو روز فاصله باشد بعد از قرائت ثالث‌اصلاحی که یک یا چند نفر اظهار نمایند مطرح مذاکره نمیشود مگر آن که پانزده نفر متفقاً آن اصلاح را بخواهند و نتیجه قرائت ثالث رد یا قبول خواهد‌بود.
۷۱ – مطالبی که در یک دوره اجلاسیه قرائت نشده باشد تا پس از قرائت ناتمام مانده باشد در دوره دیگر مطرح مذاکره نمیشود مگر این که مجدداً اظهار شود.
۷۲ – برای تحصیل آراء باید مطالبی که مطرح مذاکرات بوده قبل از رأی خواستن جهت تذکار حاضرین در اطلاق خوانده شود.
