برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۳۲

— ۱۸۲ —

---

	سر خصمت بگرز کوفته باد			بیروان اوفتاده در صف جنگ
	خون و دندانش از دهن پرتاب			چون اناری که بشکنی بدو سنگ

* * *

	چنانکه مشرق و مغرب بهم نپیوندند			میان عالم و جاهل تألفست محال
	و گر بحکم قضا صحبت اتفاق افتد			بدانکه هر دو بقید اندرند و سجن و وبال
	که آن بعادت خویش انبساط نتواند			وز این نیاید تقریر علم با جهال

* * *

	خواجه تشریفم فرستادی و مال			مالت افزون باد و خصمت پایمال
	هر بدیناریت سالی عمر باد			تا بمانی ششصد و پنجاه سال

* * *

	کسان که تلخی حاجت نیازمودستند			ترش کنند و بتابند روی از اهل سؤال
	ترا که میشنوی طاقت شنیدن نیست			قیاس کن که درو[۱] خود چگونه باشد حال؟

* * *

	بمرگ خواجه فلان هیچ گم نگشت جهان			که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل
	نگویمت که درو دانشست یا فضلی			که نیست در همه آفاق مثل او فاضل[۲]
	امید هست که او نیز چون بدر میرَد			بنیکنامی و مقصود همگنان[۳] حاصل[۴]

* * *

	خطاب حاکم عادل مثال بارانست			چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عام
	اگر رعایت خلقست منصف همه باش			نه مال زید حلالست و خون عمرو حرام[۵]

---

1. ورا.
2. جاهل (در نسخهٔ چاپی)
3. امرئه (در نسخهٔ چاپی)
4. این قطعه در نکوهش است.
5. نه خون زید حلالست و مال عمرو حرام.