تا مورد استفاده عموم کرده و اگر این کتاب بتجدید طبع رسید آن اختلافات را هم در پاورقی بنسخه بدلهای دیگر ملحق خواهیم ساخت.
از نسخه بدلهائی که اختیار کرده‌ایم هر کدام در نسخه‌های متعدد یافت شده ذکر مأخذ آنها را لازم ندانستیم و در آنچه اختصاص بنسخهٔ کتابخانه سلطنتی داشت علامت «س» گذاشتیم و در آنها که نسخه پاریس در آن منفرد بود علامت «پا» گذاشتیم و در نسخه‌های دیگر وجوهی که اختصاصی و قابل تعرض باشد نیافتیم.
چون منظور ما از تنظیم این نسخه فقط نزدیک شدن بحقیقت بودو بصورت چندان توجه نداشتیم در رسم‌الخط اهتمامی نورزیدیم و هر چه امروز معمول است بکار بردیم و البته اهل فضل میدانند که در کتابهای فارسی در مائه هفتم و هشتم میان دال و ذال تفاوت میگذاشتند و «پ» و «چ» را با «ب» و «ج» یکسان، و «که» و «چه» را «کی» و «چی» مینوشتند و بعضی شیوه‌های دیگر از این قبیل در تحریر داشتند که بشرح آنها حاجت نیست. چیزی که قابل ذکر میدانیم اینست که در نسخه اصفهان «توانگر» همه جا «تونگر» نوشته شده چنانکه نمیتوان ساقط بودن الف را بر غفلت و غلط کتابتی حمل نمود.
دیگر اینکه کاتب در کلماتی مانند (هوی) و (مجری) مقید برسم‌الخط عربی نشده و (هوا) و (مجرا) نوشته است چون کتاب فارسی است این روش را بیضرر دانسته پیروی کردیم و چون این نسخه متن کتاب ما قرار داده شده یک صفحه از آنرا عکس انداخته عیناً باین مقدمه ملحق ساختیم و تکمیل آگاهی را میگوئیم که آن نسخه بصورت
