داشتند. این ویژگی‌ها برای مشروعیت یک شاهزاده برای رسیدن به تخت شاهی لازم و ضروری بود. این مشخصه‌ها بیشتر از نوعی شاه‌گزینی در زمان ساسانیان حکایت دارد و حضور گستردهٔ از بزرگان و پهلوانان که در دربار شاهی دارای رأی و قدرت بودند نشان‌دهندهٔ این است که پیکرهٔ حماسه و اساطیر ایرانیان در دربار ساسانیان طرح‌ریزی شده‌است. شاهان ساسانی با به وجود آوردن یک ایدئولوژی منجسم و کارآمد و نیز قانون از پیش تعیین شده برای مسئلهٔ جانشینی و با کارآمد نشان‌دادن این قانون، سبب شدند هنگام مرگ یک شاه یا سقوط وی، انتقال قدرت با مشکل مواجه نشود و قانون‌مند نشان‌دادن آن در عرصهٔ جانشینی، موجب می‌شود تا شاهزادگان مدعی، هر کدام خویشتن را شایستهٔ جانشینی ندانند و باعث آشوب و تخریب نشوند. شاهان ساسانی برای مشروعیت بخشیدن به این ایده، آنرا منسوب به شاهان اساطیری و حماسی ایرانیان می‌کردند که برای مردم قابل قبول و پذیرفتنی شود.
منابع و مآخذ
ابن بلخی، فارسنامه. به اهتمام گای لیسترانج وآلن نیکلسون، تهران: انتشارات دنیای کتاب، ۱۳۶۳.
ابن مسکویه، احمد بن محمد. تجارب‌الامم، ترجمهٔ ابوالقاسم امامی، تهران: انتشارات سروش، ج۱. ۱۳۸۹.
اصفهانی، حمزه بن حسن. تاریخ پیامبران و شاهان (سنی الموک الارض و الانبیاء)، ترجمه جعفرشعار، تهران: انتشارات امیر کبیر، ۱۳۶۷.
انزایی نژاد، رضا و یحیی کلانتری. تجارت الامم فی اخبار ملوک العرب و العجم، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی، ۱۳۷۳.
بهار، محمد تقی. مجمل التواریخ و القصص، تهران: نشر دنیای کتاب، ۱۳۸۳.
بهار، مهرداد. فرنبغ دادگی، بندهش، تهران: نشر توس، ۱۳۹۰.
بیرونی، ابوریحان. آثارالباقیه، ترجمهٔ اکبر دانا سرشت، تهران: انتشارات ابن سینا، ۱۳۵۲.
ثروتیان، بهروز. فرّ در شاهنامه فردوسی، تبریز: انتشارات کمیته استادان، ۱۳۵۰.
