يك بازی متعارف است. و همه جا سراغ این الاکلنگ میتوان رفت. درین زمینه بخصوص توجه کنیم به این نکته که پیغمبر اسلام «امی» بود. یعنی بی سواد بود[۱] و کاتب وحی می گرفت. پس اگر «امی» بودن را شرط اول برای «نزول وحی» فرض کنیم؛ ناچار يك »كاتب وحی» دور از عالم «الهام» می ماند. و «الهام» یعنی «علم لدنی». یعنی رسالت و رهبری در رابطه با عالم بالا و «کتابت» یعنی اکتساب و روشنفکری. با توجه به معنای اساطیری هر يك ازین تعبیرها- که در پیش به آنها اشاره ای کردم- می خواهم اشاره ای گذرا بکنم به اینکه دنیا تا دنیای شور و شوق و ایمان است دنیای سازنده و گسترش یابنده است. ولی به محض اینکه دنیای استدلال و توجیه و عقل و منطق شد؛ دنیای پاهای چوبی خواهد شد و همان مدعیات که در حوزۀ عرفان مطرح است[۲].
۲) دو نهضت اصلی روشنفکری
در این نکته تردیدی نیست که حوزه عرفان و تصوف در سراسر تاریخ
- ↑ گرچه «ماکسیم رودنسن» اسلام شناس معاصر که یهودی الاصل و فرانسوی است (اما در قضیه اعراب و اسرائیل طرف اعراب را گرفت و در مقاله مفصلی در شماره مخصوص «تان مدرن»- ۲۵۳ مکرر- سال ۱۹۶۷ نشان داد که اسرائیل در خاورمیانه «يك واقعيت استعماری است» درین باره می گوید: «محمد پیامبر نجیب (امی) است. به معنایی که این کلمه نزد یهود و نصاری داشته . . . این کلمه بعدها بد فهمیده شد و گمان بردند یعنی پیامبری که نه خواندن می داند نه نوشتن ترجمه شد از ص ۲۷۵ کتاب «محمد» به قلم ماکسیم رودنسن - با این مشخصات، Mahomet - Par Maxime Rodinson. Ed Seuil. Paris 1968.
- ↑ پایان افاضات شفاهی حضرت احمد فردید که من به زبان خود در آورده ام.
