ارمنی، و بلوط و شاهبلوط، که شکرآلود کنند. شاهدانه... (؟)، که در پیه بز کوهی سرخ شده باشد، برای هضم سودمندترین غذاست. بهترین شراب، می کنگ، و می هرات، و می والرود، و شراب بست، و شراب سیب حلوان، مخصوصا شراب آسوری است[۱]،
پرواضح است، که ظروف و اوانی هم کاملا شایسته غذاهای لذیذ بوده است، که بر خوان شاهنشاه مینهادند.
در روسیه مقدار کثیری از ظروف نقره ساسانی بدست آوردهاند، ولی در ایران چیز قابلی کشف نشده است. ظاهرا علتش آنست، که این کشور چند بار پایمال چپاول و غارت قبایل حریص شده است. باعتقاد زاره[۲]این قبیل جامهای منقوش را در کارخانه پادشاهی ساخته و بخاطر آن شکار، یا میهمانی شاهنشاه، یا امراء و سلاطین بیگانه هدیه میدادهاند. به شهادت فلاویوس و پیسکوس[۳]، معاصر قیصر دیوکلسپان، در قرن چهارم میلادی نیز از این قسم هدایا از جانب ساسانیان به امپراطور روم فرستاده شده است. در قرون نخستین اسلامی سبک جامهای نقره ساسانی را تقلید کردهاند[۴].
نمونه بسیار زیبایی از ظروف عهد خسرو پرویز، جام نقره است، که در
- ↑ شاه خسرو، اونوالا، فقره ۵۹-۱۹. بعضی از جزئیات چاپ اول از روی مقاله بیلی، بولتن شرقی ۹، ص ۲۳۲ در اینجا تصحیح شده است. مقایسه شود با روایت ثعالبی (ص ۸-۷۰۵)، که کمی با متن پهلوی اختلاف دارد.
- ↑ زاره صنایع ایران قدیم، ص ۴۹.
- ↑ Flavius Vopiscus
- ↑ راجع به جامها، رک اردمان، سالنامه مجموعههای آثار هنری پروس، ج ۵۷، ص ۱۹۳ و بعد فهرست جامهای ساسانی، که امروز موجود است، در کتاب هرتسفلد، گزارش باستان، ۹ ص ۲۶-۱۲۵، نقرهسازی ساسانی بطور کلی، تاریخ صنایع،۱٬۶۳-۷۱۶، اشیاء برنزی، ص ۷۰-۷۶۳ (اربلی J. O rbeli ) ؛۴٬۲۱۵ و بعد.
