را، که علامت سلطنت است، از دست خداوند میگیرد. خدا را اینجا زنی است و زاره تصور میکند اناهیتا باشد. پادشاه نیمتنه تنگ معمولی را پوشیده است، تاجی که در بعضی سکههای نرسی دیده میشود، شکل کلاه کوتاهی با خطوط عمودی دارد، که گوی بزرگ منسوج بر روی آن قرار گرفته است. گیسوان مجعد، که بمقدار زیاد بر شانههایش افتاده، و ریش نوکدار، که انتهای آن در یک حلقه قرار گرفته، و نوارهایی، که در پشت سر او موج میزند، و گردنبند مرواریدی، که انداخته، تمام اینها را بهمان اسلوب معمول باستانی نقش کردهاند. الاهه تاج کنگرهدار سرگشاده را بر سر گذاشته، که حلقههای مجعد موی از فراز آن پدیدار است و این تاج مخصوص خدایانی است، که در نقوش ساسانیان دیده میشود، گیسوان بافته او بر گردن و شانهاش فروریخته است، قبای او بهوسیله تکمههای شمسهداری در زیر گردنبند مروارید بر روی سینه اتصال یافته و کمربندی بر آن بسته شده است. بین شاه و الاهه صورت طفلی دیده میشود، که بسیار ضایع شده و شاید صورت پسر نرسی باشد، که بعد بنام هرمزد دوم به سلطنت رسید. در پشت شاه یکی از نجبای بزرگ ایستاده، که کلاهی بلند بشکل سر اسب بر سر دارد و بحالت احترام معمول دست را بلند نگاه داشته است[۱] (ش ۲۲).
در جنگی، که بین نرسی و رومیان اتفاق افتاد، نرسی را بخت یاری نکرد.[۲] تردت[۳] پادشاه ارمنستان، که سلطنت خود را مدیون حمایت قیصر روم بود، خلع شد، لکن گالریوس[۴] فرماندهی لشکر روم را بعهده گرفت و نرسی را مغلوب کرد و در آن جنگ زن نرسی، که ارسان[۵] نام داشت، بدست رومیان گرفتار شد. نرسی
