(مهریزد، مشی‌بغی[۱] گفته‌اند. با خلق شدن این پیامبر، سلسله خدایان هفت‌گانه تکمیل گردید. این هفت ایزد را با هفت امشاسپندان مزدیسنی می‌توان مطابق دانست، بعلاوه عقیده به خدایان هفت‌گانه، که مرکب از دو تثلیث و یک خدای واحد باشد، در نزد کلدانیان عهد مانی رواج داشته است[۲]. از پیامبر دوازده دختر نورانی متولد شد[۳] ازاین‌قرار: سلطنت، حکمت، نصرت، اعتقاد، طهارت، حقیقت، ایمان، صبر، صدق، احسان، عدل، و نور. پیامبر خود نیز در واقع به منزله «بتول نورانی اخص» است[۴]. پیامبر در آفتاب منزل کرده[۵] و «سفاین» نور را، که نیرین باشند، به حرکت می‌آورد. ذرات نور، که از اختلاط با ماده رهایی می‌یابد، به‌وسیله ستون شکوه به سفاین نقل می‌شوند. اختران و خورشید و ماه و بروج دستگاهی هستند، که عمل آنها بیرون آوردن ذرات نور از میان ظلمات و نقل آنها بفلک روشنایی است. بفرمان پیامبر «سه چرخ» به حرکت می‌آید. به آن اعظم زمینی جدید و زندانی برای دیوان می‌سازد. به این طریق حرکات منظم جهان شروع می‌گردد. پس پیامبر تجربه‌ای را، که سابقا روح زنده کرده بود، تکرار می‌کند، یعنی هیئات زیبای خود را بارکان ظلمات، که در بالای آسمان بسته زنجیر هستند، آشکار می‌کند. باین ترتیب، که
- ↑ Mishebhaghe چنانکه پیش دیده‌ایم در لهجه جنوب غربی ایزدمهر- روح زنده می‌باشد.
- ↑ کومون، ص ۳۴.
- ↑ مقایسه شود با بروج دوازده‌گانه؛ کومون، ص ۳۶.
- ↑ در بعضی از قطعات، که به لهجه شمالی و سغدی است، می‌بینیم، که در زمانهای بعد دوره سوم آفرینش مانند دو دوره مقدم بر آن انبساط یافته و موجد تثلیثی شده است ازاین‌قرار: عیسی، بتول نورانی و منوهمیذ بزرگ (شدر، مطالعات الخ، ص ۲۴۳ و ما بعد؛ منوهمیذ noys-Manuhmedh می‌باشد). در لهجه جنوب غربی سومین شخص از این تثلیث وهمن نام دارد و این همان وهومنه گاثاهای اوستا است. (آندرآس هنینگ،۲، ص ۳۲۸، یادداشت ۱).
- ↑ ایزدمهر، خدای آفتاب؛ رک والدشمیدت-لنتس، عقاید مانوی الخ، ص ۵۳۹ و بعد.
