نقل کرد. و در موارد مبهم صورت جدید آنها را در میان دو کمان قرار داد و گاهی بهمان صورت مأنوس اکتفا نمود.
خاورشناسان برای کلمات شرقی رسم‌الخطهای گوناگون پیش گرفته‌اند تا به‌وسیله حروف لاتین همه اصوات و حرکات الفاظ شرقی را بنمایانند، اگرچه با وجود کنگره‌هائی که تشکیل داده و بحث‌هائی که کرده‌اند، هنوز موافقت نام در باب بعض حروف حاصل نشده است، ولی عموما به‌وسیله ترکیب حروف یا افزودن علائم در زیر و روی حروف لاتین افاده مقصود کرده‌اند. اما ترکیب مثل kh بجای (خ) و dh بجای (ذ) چنانکه در دیباچۀ مؤلف مذکور است. اما علائم اضافی را از قبیل نهادن خطوط کوچک افقی یا آکسان‌های مایل یا نقطه در بالا و زیر حروف برای نشان دادن مذ در الف یا اشباع و معروف و مجهول در واو و یاء مثل : o برای واو و e برای یاء و a برای الف ممدود. ما نیز در این ترجمه هرجا که نگارش کلمات بحروف لاتین لازم آمد تأسی بمؤلف کردیم با این تفاوت که چون در چاپخانه خطوط افقی برای بالای حروف موجود نبود یا آکسان گذاشتیم یا نقطه قرار دادیم.[۱]
مؤلف بجای بعض حروف اوستائی از حروف یونانی استفاده کرده بود مثل γ برای (غ یا گ) و δ برای (ذ) و β برای (ب) و χ برای (خ) ما نیز آن حروف را عینا بکار بردیم همچنین گاهی در کلمات اوستائی کسره را بصورت (e) معکوس (e) نموده بودند و نیز چنان کردیم.
در نقل بعض اسماء خارجی بحروف فارسی ندرتاً اختلافاتی واقع شده است مثلا اندوسیت و هندوسیت[۲] و نولدکه و نلدکه[۳] و اشتاین و اشتین[۴] و شائدر و شیدر[۵] و هپتالیان و هفتالیان (هیاطله)[۶] و آگاسیاس و اگاثیاس[۷] و نظایر آن کسی که بفهرست اعلام مراجعه می‌نماید باید اختلاف نظایر این کلمات را در نظر بگیرد.
