می‌شمرند و آنچه بالفعل از مؤلفات او در کتابخانهای اورپا موجود است قریب دوازده کتاب است ۱،
ص ۵۵ س ۷ احمد عبد الجلیل السجزی (بفتح سین مهمله و سکون جیم و در آخر زاء معجمة منسوب بسیستان) از مشاهیر ریاضیین و معاریف منجمین قرن چهارم هجری بود در علم نجوم و حساب و هندسه و هیئت تألیفات کثیره دارد از آنجمله است کتاب جامع شاهی معروف و آن مجموعه‌ایست مرکب از پانزده رساله در علم نجوم و اختیارات و زایرجات طالع و نحوها و در موزۀ بریطانیه در لندن یک نسخۀ بسیار ممتازی از آن موجود است ۲در یک موضعی ازین کتاب (ورق ۵۷ از نسخۀ مذکوره) گوید «و هذا جدول لمواضع الکواکب الثابته فی الطول و العرض لسنة ثلثین و ثلثمایة من یزدجرد بن شهریار الخ» و سنۀ ۳۳۰ یزدجردی مطابق است با سنۀ ۳۵۱ هجری، و در موضعی دیگر از همان کتاب (ورق ۹۰) سنوات یزدجریه را می‌برد تا سنۀ ۳۵۸ که مطابق است با سنۀ ۳۸۰ هجری، پس عصر وی فی الجمله تعیین شد؛ و ظاهرا غالب اوقات عمر خود را در شیراز در کنف حمایت عضد الدولۀ دیلمی (سنۀ ۳۳۸-۳۷۲) بسر برده و بسیاری از تألیفات خود را نیز بنام او موشح نموده است،
از جمله نفایس ذخایری که در کتابخانۀ ملی پاریس محفوظ است مجموعه ایست ۳مرکب از ۴۱ رساله در علم حساب و هندسه و هیئت تألیف اشخاص مختلفه از مشاهیر ریاضیین و تمام این مجموعه بخط احمد بن محمد بن عبد الجلیل سجزی صاحب ترجمه است و آنرا در سنوات ۳۵۸، ۳۵۹، ۳۶۰، ۳۶۱ (یعنی در عهد عضد الدولۀ دیلمی) در شیراز نوشته است و هرچند در آخر
کلیات چهار مقاله جلد ۱
