قاضی القضاة ابی بکر عمر بن محمود الملقب حمید الدین المحمودی البلخی المتوفی سنة ۵۵۹ ۱، و این کتاب در سنۀ ۱۲۶۸ در کاون پور و در سنۀ ۱۲۹۰ در طهران بطبع رسیده است و در کتابخانۀ بریتیش میوزیم در لندن یک نسخۀ بسیار ممتاز قدیمی که ظاهرا در قرن ششم هجری کمی بعد از تألیف آن نوشته شده موجود است و در آن نسخه تاریخ تألیف مقامات مذکور نیست ولی در دیباچۀ نسخ دیگر و دیباچۀ متن مطبوع در کاون پور و طهران و در حاجی خلیفه تاریخ تألیف آن در سنۀ احدی و خمسین و خمسمایة مضبوط است ۲،
و از ذکر مقامات حمیدی درین موضع تاریخ تألیف چهار مقاله بخوبی معلوم میگردد بتفصیل ذیل:
چنانکه از مواضع متعددۀ چهار مقاله از جمله در ص ۴۰ که بعد از ذکر اسم سلطان سنجر او را بدین طریق دعا می‌نماید «اطال الله بقاءه و ادام الی المعالی ارتقاءه» و نیز در ص ۸۷ که در حق سلطان سنجر و سلطان علاء الدین غوری اینگونه دعا می‌نماید «خلد الله ملکهما و سلطانهما» مستفاد میگردد تألیف کتاب بلا شبهه در حیات سلطان سنجر بوده است پس تاریخ تألیف نمیتواند مؤخر از سنۀ ۵۵۲ که سال وفات سلطان سنجر است بوده باشد، و از طرف دیگر از نام بردن مقامات حمیدی که در سنۀ ۵۵۱ تألیف شده است نیز بطور وضوح معلوم میشود که تألیف چهار مقاله را مقدم بر سنۀ ۵۵۱ نیز نمیتوان فرض نمود، پس تاریخ تألیف آن محصور میشود بین سنۀ ۵۵۱ ۵۵۲ و الحمد لله علی کل حال ۳،
کلیات چهار مقاله جلد ۱
