غلبه با چهل‌چراغ و آویزهای بلوری و آیینه‌های قدی است و آیینه‌های کوچک که در دیوار نصب کرده‌اند با گچ‌بری‌های بسیار زیبا و قاب‌های عکس.
در عمارت بادگیر یک عده مجالس نقاشی عالی وجود دارد که کار هنرمندان ایرانی است و انسان از دیدن آنها به میزان صبر و حوصله و مهارت ایشان پی می‌برد و دچار اعجاب می‌شود.
در شمس العماره دو قطعه قالی از کارهای گوبلن هست که آنها را لویی فیلیپ به محمد شاه هدیه داده. بر یکی مجلس Triomphe de venus و بر دیگری مجلس Couronnement de Faune نقش شده. دو تصویر ایستاده هم در آن‌جا هست یکی از فرانسوا ژوزف امپراطور اطریش دیگری از ناصر الدین شاه، این صورت دومی کار یکی از نقاشان درباری است و از مشاهدۀ آن می‌توان دریافت که این نقاش در تذهیب بیشتر مهارت داشته است تا در شبیه‌سازی آن هم صورت تمام‌تنه.
با وجود کثرت اطاق‌های بزرگ و کوچک باید گفت که هیچ‌کدام از آنها اثاثۀ لازمی را که برای استخدام آنها به عنوان اطاق پذیرایی یا اطاق غذاخوری یا خوابگاه ضرورت پیدا می‌کند ندارند و اگر چند میز و صندلی که در بعضی از آنها گذاشته‌اند و شاه معمولا مهمانان غیر مسلمان خود را در آنجاها می‌پذیرد نبود می‌شد گفت که هیچ یک از آنها اصلا اثاثه‌ای ندارند.
همین وضع می‌فهماند که برای شاه عمارت مخصوصی در هیچ‌یک از این قصور عدیده نیست بلکه هر وقت او بخواهد می‌تواند هر یک از آنها را برای هر مصرفی که لازم باشد مرتب نماید. به همین نظر در روز هرجا که هوسش اقتضا کند توقف می‌کند حتی تا موقع صرف غذای روزانه هیچ‌کس نمی‌داند که شاه کجا غذا می‌خورد و در حقیقت هم چون شاه زیاد در بند میز و دستگاه نیست هرجا بخواهد به سرعت سفره را پهن می‌کنند.
ایامی که شاه در طهران اقامت دارد اوقات روزانۀ او شبیه به هم می‌گذرد مثلا در این فصل حوالی ساعت ۹ صبح از اندرون بیرون می‌آید و تا موقع ناهار معمولا به کار رتق و فتق امور مملکتی که غالباً از امور شخصی شاه جدایی ندارند می‌پردازد و در حل این معضلات اغلب اوقات با صدراعظم دوبه‌دو یا با حضور چند تنی که وجودشان برای
