گروه بیشتری از آمریکایی‌ها برخورد می‌کنند و این احساس حقارت وقتی خطر ناك می‌شود که ایرانی حس کند که این امریکایی‌ها با قدرتی و با نیرو‌هایی مربوطند که او از آن‌ها مشكوك و حتى متنفر است.
نباید نتیجه گرفت که ما امریکایی‌ها باید از ایران نومید بشویم یا عقب نشینی اختیار کنیم بلکه باید سیاست سنجیده ما در ایران با محدود کردن تعداد مأمورانمان در ایران توأم باشد شاید هم مسأله مهم این باشد که در ایران باید به نحو دیگری سرعت عمل انجام می‌شد شواهد نشان می‌دهند که فرصت کمی برای آشتی و فشار صلح‌آمیز در دست است اما به عقیده من بکار بردن زور بسیار خطر‌ناک است. شاید زمان خونریزی و اغتشاش و حمله و زد و خورد در ایران چندان دور نباشد. اما این هم هست که تندروان-از چپ و راست-دارند در ایران با هم متفق می‌شوندُ نتیجه هر چه باشد به نفع آمریکا نخواهد بود. بنا بر این بر می‌گردیم به این که بایست برنامه و روش ما در ایران تغییر یابد.
