متوسّط بلکه اغلب مشحون از تحریفات و تصرّفات نسّاخ است لهذا بالطّبع استفاده از آنها بغایت محدود است، و علاوه بر آن این نسخ چاپی خارج از حدّ حصر و احصا را چون اغلب عیناً یا با مزید اغلاط و تصحیفات از روی یکدیگر چاپ کرده‌اند لهذا این نسخ را (باستثنای عدّهٔ بسیار قلیلی از آنها) نمیتوان مآخذ مستقله محسوب نمود بلکه همهٔ این چاپهای متفرقه را باید فقط در حکم یک یا دو سه مأخذ مستقل فرض کرد که مابقی چاپها همه تابع و طفیلی آنها هستند، فقط از دو سه چاپ آنها که نسبةً از سایر چاپها مصحّح‌تر و مضبوط‌تر است گاهگاه استفاده شده است: یکی چاپ طهران سنهٔ ۱۲۵۹ (بعلامت ط) و دیگر چاپ تبریز سنهٔ ۱۲۶۸ (بعلامت ت) و از سایر نسخ چاپی اگر استفادهٔ شده باشد باسم و رسم نام برده شده است نه باختصار و علامت، مثلاً چاپ قدسی، چاپ حکیم پسر وصال، و چاپ اولیا سمیع، و چاپ طهران ۱۳۵۴، و چاپ مشهد ۱۲۶۷، و غیرذلک،
تنبیه ۳،– در حواشی ذیل صفحات این طبع حاضر علاوه بر نسخه بدلها و اختلاف قرارات گاهگاه بعضی توضیحات مختصر ادبی یا تاریخی یا راجع بتفسیر
