املا و خطّ و سایر خصوصیّات بسیار قدیمی بنظر میآید و باید در اواخر قرن نهم یا اوایل قرن دهم نوشته شده باشد، این نسخه بخطّ نستعلیق متوسّط و بقطع ۱۷ × ½۱۱ سانتیمتر است، از خصایص نسخهٔ حاضره آنست که قوافی و ردیفهای غزلیّات را (تقریباً مانند چاپ ما) بتمام حروف قافیه و ردیف مرتّب کرده است نه فقط بحرف اخیر غزل مانند نسخ معموله، مثلاً قوافی داد و باد و شاد را قبل از قوافی افتد دارد و این اخیر را قبل از گیرد و زد و ارزد و این قوافی را قبل از شد و باشد، و اینها را قبل از آمد و کند و بود و دهد و آید و رسید و شنید و کنید، و هکذا در تمام کتاب، این نسخه نیز فعلاً نه مقدّمهٔ جامع دیوان و نه قصاید هیچکدام را ندارد ولی چون مقداری از اوایل نسخه افتاده و آخرین صفحهٔ باقی مانده صفحهٔ اخیر قصاید بوده و در آخر این صفحه چنین مرقوم است: «تمّ القصاید بعون الله و حسن توفیقه» از اینجا صریحاً معلوم میشود که نسخهٔ حاضره قبل از شروع بغزلیّات قصاید خواجه را نیز داشته است پس شاید قبل از قصاید مقدّمه را نیز داشته و سپس همهٔ اینها بواسطه کهنگی نسخه افتاده،
تنبیه – این چهار نسخه که شرح خصوصیّات آنها تاکنون داده شده
