را موافق با گذشتن امتیاز قلمداد کند و مخالفت خود را با تصویب امتیاز مزبور در عهده کابینهٔ حاضر جلوه دهد. چنانکه یکی از نمایندگان اقلیت اظهار داشت که: «حقیقت اینست تا این کابینه هست ما با امتیاز نفت و طرح شدن آن همراهی نخواهیم کرد!
سپس لیدر اقلیت (سلیمان میرزا) برای اقامهٔ دلیل اینکه چرا در عهد این کابینه نمیخواهند مسئله نفت مطرح شود.
گفت: دولت حاضر صد و پنجاه هزار دلار از بابت امتیاز نفت دلالی میگیرد... و آخرین دلیل مخالفت خود را در پایان نطقی مهیج همین مسئلهٔ صد و پنجاه هزار دلار دلالی قرار داد.
اینجا اکثریت از رئیس دولت که در خارج اطاق مجلس بود، تقاضا کردند که آمده این مسئله را معلوم بدارد. رئیس دولت نیز در نطق خود جداً آنرا تکذیب کرد ولی در ضمن صحبت گفت: آنهائی که با گذشتن امتیاز نفت شمال مخالفت دارند برخلاف مصالح مملکت هستند.
درین مورد لیدر اقلیت و یکی دو نفر دیگر در بین نطق رئیس دولت قیام کرده و فحاشی نمودند!....
این جلسه بدینطریق خاتمه یافت!
در جلسه دیگر لیدر اقلیت گفت: مدرک من در قضیه حق دلالی مذکور، تلگرافی است که در کابینهٔ سابق قوام‌السلطنه در کمیسیون خارجهٔ مجلس که من رئیس آن بودم از وزیر مختار ایران در آمریک قرائت شد....
و نیز گفت: تلگراف مزبور در یک کتابچه با این قطع و باین اندازه با خط خوش نوشته شده و در جیب رئیس دولت بوده است و اگر آن کتابچه را بیرون بیاورند صدق این مسئله آشکار خواهد شد....
در جلسه دیگر روز یک‌شنبه:
رئیس‌الوزرا در اول جلسه برخاسته نطق مفصلی که در جراید مندرج است ایراد کرد و کتابچه مزبور را با نمره و تاریخ معین باز کرده تلگرافات معهود را قرائت نمود و معلوم شد، اولا: مسئله مربوط بنفت نبوده بلکه مربوط بقرض یک میلیون دلار بوده است که سال گذشته در کابینهٔ آقای مشیرالدوله واصل شده است. ثانیاً
