آید، بنویسند و در جراید انتشار دهند، زیرا سوای آنچه خود بچشم دیـده یا بگوش شنیده‌ام، بسا مسائل است که از قول دیگران یادداشت شده و محال نیست که در آنها خللی یا خلافی روی داده باشد، پس من از عیبجوئی‌هائی که بنای آن بر اصلاح متن کتابست شکرگزار خواهم بودـ ولی تکذیب صرف و رد مطلق بدون آنکه پایه‌اش بر شرح و استدلال باشد پسندیده نیست، و حق آنست که با دلی فارغ از حب و بغض، تکذیبی که باید گرد بشرح کرده شود تادر چاپ آینده که من یادیگران ازین کتاب خواهند کرد لغزشهائی اگر باشد جبران شود.
اما با آنکس که بنایش بر مجادله و قصدش در آزار و خصومت است و بجای جرح و تعدیل در متن کتاب، وارد شخصیات میشود و بمولف و زندگی شخصی او ناسزا میگوید، مارا کاری نیست و باید باین قبیل مردم گفت «هر چه میخواهد دل تنگت بگو» و خواجهٔ بزرگوار هم در این باره میفرماید:
| حافظ ار خصم خطا گفت نگیریم بر او | ||||||
| ور بحق گفت، جدل با سخن حق نکنیم | ||||||
تهران تیر ماه ۱۳۲۳ ـ م. بهار
