با اینکه شماره دوم سال مذکور باید در برج حوت ۱۲۹۸ منتشر گردد ولی بواسطه پاره موانع چنانکه بعنوان ( اعتذار ) در شماره دوم ذکر کرده ؛ در برج حمل ۱۲۹۹ شمسی انتشار یافته است . مقاله افتتاحی این شماره عبارت از اشعاری است که بعنوان ( جشن نوروز از کتاب سرگذشت اردشیر) نقل شده و مشتمل بر این مطالب است شهنشاه شدن اردشیر - گفتار آزادی ویراف موبد موبدان - تسلیم و تبريك گفتن پادشاهان جهان اندرز و چکامه فرشاد حکیم.»
سال اول با انتشار شماره ۹ و ۱۰ که یکجا انتشار یافته و متعلق به برجهای قوس و جدی ۱۲۹۹ میباشد ، پایان یافته ؛ و پس از آن سال دوم مجله شروع گردیده است . بهای سالیانه مجله در سال اول بدین قرار معین گردیده : تهران ۳۰ قران داخله و خارجه ٤٠ قران ؛ تك نمره دو قران اعلانات طری- دو قران . محل اداره طهران ؛ حیات شاهی کوچه منتصر السلطان نمره ۰۳
سال دوم ارمغان - مجله ارمغان در سال دوم نیز که در حمل ۱۳۰۰ شمسی آغاز گردیده: بهمان سبك و شیوه سال اول انتشار یافته و مجله از حيث قطع و چاپ و نوع مطالب نظیر سال اول و خصوصیات دیگر جز محل آن که بخیابان ناصریه منتقل شده ؛ تفاوتی نکرده است . برای آشنا شدن خوانندگان بنوع مقالات و اسامی نویسندگان فهرست شماره ٥ و ٦ این سال را که یکجا منتشر شده نقل مینما تیم : اشتباهات ادبی در جریده کاوه ( وحید ) بكور دانن اینه جهد بی ثمر است ( ادیب الممالك ) قطعات و رباعیات ( ادیب الممالك ) خورشید سرخ خیمه ( وحید ) آثار انجمن ادبی ایران ( آقای ناصح حفظ الصحه عملی ( دکتر حسینقلی خان ) آثار ادبای هندوستان ( پیدل هندوستانی ) آثار ادبی افغان ( آزاد کابلی - واصل كابلى ) ومن يعظم شعائر الله ( عليرضا خان قاجار ) قدر شناسی ادبای ایران از پرفسور برون حکایت فلسفی میکرومکاس ( ترجمه آقای مایل ) قسمتی از دیباچه سرگذشت اردشیر ( وحيد ) معارف اصفهان . دزد داخلی بدتر است یا غارتگر خارجی ( وحید ) ادبای چهار محال بختیاری ؛ شرح حال دانش قهفرخی.
سال سوم ارمغان - سال سوم ارمغان نیز بهمان سبك وروش سالهای اول و دوم شروع و خاتمه پیدا کرده و در این سال نیز مجله مشتمل بر افادات اد بی بی شمار است . شماره ششم این سال در برج میزان ۱۳۰۱ شمسی و شماره ده آن در برج جدی سال مذکور انتشار یافته . در این سال مختصری به بهای سالیانه مجله افزوده گردیده یعنی ٦ ريال بقیمت اشتراك سابق اضافه شده است . در این سال اشعاری تحت عنوان ( جزر و مد اسلام ) اثر طبع ( بسمل هندوستانی ) در چند شماره مجله چاپ شده که نمونه از آن اشعار این است: اندر آمد سیل آفت خانه ویران
کرد و رفت * مجمع اسلام را آشفته سامان کرد و رفت • خانه شاه و گدا با خاك
