پرش به محتوا

برگه:تاریخ جراید و مجلات ایران از محمد صدر هاشمی جلد اول.pdf/۱۰۶

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
حرف الف بعده الدال
ادب
 

خود این جانب که مایل بتظاهر در این باره نبودم صورت گرفته بود .

منظور از تذکار این قسمت این بود که وضع ادیب الممالك و مجد الاسلام نيز همین قسم بوده و با اینکه تمام زحمات روزنامه بعهده مجد الاسلام بوده ، اسمی از او در روزنامه نیست ولی این وضع تا آخر انتشار روزنامه ادب ادامه نداشته و از شماره ۱۸۵ رسما اسم مجد الاسلام بعنوان ( مدیر کل ( در عنوان روزنامه ذکر شده و تا شماره آخر انتشار یعنی شماره ۱۸۸ سال پنجم مورخ ۹ ربیع الثانی ١٣٢٤ قمری عنوان (مدیر کل مجد الاسلام) در روزنامه درج است . و در همین هنگام است که اوضاع ایران مغشوش و مدیران جراید و آزادیخواهان متفرق و من جمله لجاجت و استبداد (عین الدوله) باعث گشت که مرحوم مجد الاسلام و میرزا حسن رشدیه بقسمی که بعدا در شرح حال هريك بیان خواهیم کرد، بکلات تبعید شد و از این رو روز نامه ادب بکلی تعطیل و پس از چند سال انتشار، برای همیشه تعطیل گردد.

و اما اديب الممالك ؛ موسس روزنامه ادب؛ در این ایام که ما از تاریخ آن گفتگو میکنیم در باد کوبه بوده و پس از مراجعت بایران در شوال ١٣٢٤ قمری که روز نامه مجلس بمدیریت میرزا محمد صادق طباطبائی ( بحرف ميم كتاب مراجعه شود ) در طهران داتگر شد؛ سردبیری روزنامه بعهده ادیب الممالك واگذار شده است .

خلاصه سخن اینکه روزنامه ادب مدت دو سال بصاحب امتيازي اديب السالك مدیری مجد الاسلام در طهران نشر یافته و در این دو سال از اديب الممالك جز اسمى بیشتر در روزنامه نیست و تمام مقالات سیاسی و علمی و اظهار نظر های موجود بقلم مجد الاسلام است. مجد الاسلام در شماره ١٦٣ سال چهارم ادب مورخ چهار شنبه چهارم شهر شعبان ۱۳۲۳ هنگامیکه مظفرالدین شاه از سفر اخیر خود بفرنك بطهران بازگشت کرده اظهار تاسف میکند که سيد الادباء و المتكلمين ، امير الشعرا ، آقای ادیب السالك در دارالخلافه حاضر نیستند که از اشعار آبدار خود در مقدم اعلیحضرت شهریاری نثار نمایند و از این جهت اشعاری را که آقای میرزا تقی خان بینش سروده نقل مینمائیم . و باز این مطلب تاییدی است که اداره روزنامه بعهده مجد الاسلام بوده است . دلیل دیگر شرحی است که بعنوان ( تقریظ ) در روزنامه اطلاع درج شده و ما بنقل از روزنامه ادب ( شماره ۱۸۹ ) بذکر آن میپردازیم : « جریده فریده ادب اگر چه مدتی است از افق مطبوعات ایران طالع شده و تهنیت طلوع آن را از بدایت بروز و شیوع برحسب وظیفه هم قلمی نگاشته ایم ولی از دو سال قبل که این گرامی نامه خاصه از منابع افکار و خیالات بلند و رشحات قلم دا نشمند ارجمند جناب ... مجد الاسلام زایش و تراوش مییابد مستوجب تجديد تهنیت و بلکه بسی تقریظ و تمجید است چه امروز میتوان گفت این جریده نامی از فضل مقام